Εάν ένα παιδί σε δει να κλαις ...
Δεν θα σου πει " Σταμάτα να κλαις ,οι μεγάλοι δεν κλαίνε " .
Δεν θα σου φωνάξει .
Δεν θα σε στραβοκοιτάξει .
Δεν θα σου πει " Σταμάτα να κλαις στεναχωρείς το παιδάκι σου "
Δεν θα σου πει " Οι καλοί ενήλικες δεν κλαίνε "
Ούτε θα το ακούσεις να λέει " Δες τον άλλον ενήλικα ,δεν κλαίει . Εσύ γιατί κλαις;"
Δεν θα το ακούσεις να λέει " Κοίτα ,κανένας άλλος ενήλικας δεν κάνει όπως εσύ .Εσύ γιατί κάνεις έτσι ;Θα σε κοροϊδεύουν οι άλλοι ενήλικες ."
Δεν θα σε απειλήσει με φράσεις όπως " Αν δεν σταματήσεις να κλαις ,θα φύγω ή θα σε πάρω να φύγουμε ." Ή ότι θα σου στερήσει κάποιο αγαπημένο σου αντικείμενο.
Δεν θα προσπαθήσει να σε χειραγωγήσει να σταματήσεις τα δάκρυα σου με φράσεις που αφορούν την εμφάνιση σου " Οι όμορφοι ενήλικες δεν κλαίνε ."
Εάν ένα παιδί σε δει να κλαις ..
Θα σε χαϊδέψει ,για να σου απαλύνει τον πόνο .
Θα καθίσει δίπλα σου ,σιωπηλό .
Θα σου χαρίσει τη συντροφιά του και καμιά φορά και το αντικείμενο που κρατάει στα χέρια του εκείνη τη στιγμή .
Θα σε ρωτήσει αν πονάς ,που πονάς ,ή γιατί κλαις με γνήσιο νοιάξιμο.
Εάν παρατηρήσουμε καλά τα παιδιά ,χωρίς να έχουμε παρέμβει στην εκ φύσεως καλοσύνη τους ,σου μαθαίνουν πώς πρέπει να συμπεριφερθεί κάθε άνθρωπος στον πόνο και στα δάκρυα ενός άλλου ανθρώπου.
Τα παιδιά είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι .
